De rookstopbegeleiding van het tabakstopteam heeft me erg verbaasd.
Helemaal onverwacht stelde ik bij mezelf vast dat ik begon uit te kijken van het ene contact naar het andere en dat ik op moeilijker momenten er steun uit putte.
Ik wou immers bij het volgende contact mijn gezicht niet verliezen - hoewel we mekaar nooit hadden gezien.

Na elk telefoontje stelde ik vast dat:
1. ik er niet alleen voor stond
2. zelf kunnen praten over mijn rookstop-beleving even belangrijk bleek als luisteren naar...
3. aan de andere kant van de lijn niet zomaar iemand zat hulpverlenertje te spelen omdat die niet beter wist hoe zijn/haar tijd in te vullen; maar dat er een bekwame, empathische "medestrijder" stond die maar al te goed wist waarover ik het had.
4. als ik onverwacht belet was om op het afgesproken moment een gesprek aan te gaan werd het gesprek vlotjes enkele uren uitgesteld.

De rookstopbegeleiding was voor mij een zinvolle aanvulling bij het boek "stoppen met roken" van Allen Carr. In tegenstelling tot het lezen van een boek had ik het gevoel dat hier mijn hand werd vastgegrepen en gezegd: "Kom, ik trek je mee tot over de streep!"
Dè grootste verandering kan ik niet anders formuleren dan: "ik ben bevrijd!!!"
Er wordt geen tijd (en geld!) meer nodeloos verspild aan het gaan kopen, in gedachten bezig met al dan niet rooktijd te hebben, sakkeren omdat je zonder zit....De meester die mij slaaf maakte bleek veel minder sterk dan gevreesd.

Mijn betere wijnen zijn door herwonnen reuk en smaak hun geld weer waard. De lente laat zich weer ruiken.
Geen vieze ochtendsmaak in de mond; geen rateltjes meer in de longen, geen opgetrokken neuzen meer als je naast iemand aanschuift aan tafel....
Ik kan de sigaret van mijn collega aansteken met een van mijn aanstekers en zeggen: " hou hem maar en rook gerust; het doet me niets"
Ik weet nu van mezelf : "IK BEN EEN NIET-ROKER!"