Op een bitterkoude novemberochtend zag ik mezelf zitten: buiten onder een afdakje bij -10°C, te daveren van de vrieskou, met bijna afgevrozen vingers met mijn sigaretten, mijn (koude) koffie en een Sudoku-boekje.
Ik zat zonder werk en had 4 kinderen te onderhouden... ZIELIG !!! Wilde ik zo'n zielig, armoedig imago hebben?? NEEN! Ik heb mijn Sudoku-boekje opgeborgen, gestopt met koffiedrinken en lekker binnen gebleven en beginnen solliciteren.

Ik was verslaafd aan de "gezellige" gewoonte (koffie+Sudoku+sigaret) waardoor ik maar niet kon stoppen en maar niet kon stoppen en maar niet kon stoppen! Maar vanaf die maandagochtend nu bijna 4 jaar geleden, heeft dat BEELD VAN MIJN ZIELIGE ZELF (werkloos zitten bibberen in de kou om als een junkie toch maar te kunnen roken) mij er elke keer van weerhouden om terug naar die sigaret te grijpen.

Mijn man is wel blijven roken, maar ik keek dan trots op mezelf toe hoe hij buiten helemaal verkleumd aan die sigaret hing.
Ondertussen drink ik weer koffie en speel ik Sudoku in de zomer buiten zonder behoefte te hebben aan die sigaret erbij.
Heel af en toe (in het begin meer dan nu) nam ik toch nog eens een sigaret van mijn man, maar dan inhaleerde ik NOOIT.
Het is het inhaleren dat mij 10 jaar geleden terug heeft doen hervallen nadat ik toen 15 jaar gestopt was na een longontsteking.

GOEDE RAAD: als je je niet kan inhouden in je stopproces en je neemt toch een sigaret, inhaleer NIET, laat de rook gewoon in je mond komen en blaas uit voordat je inademt. Zo geraak je tenminste niet weer verslaafd aan de nicotine en besef je hoe slecht een sigaret eigenlijk smaakt. Je hebt dan geen behoefte meer aan de rest van die sigaret.