Op 5 oktober 2016 heb ik de beslissing genomen om te stoppen met roken, net voor een noodzakelijke maagoperatie
Niet omwille van de prijs van de rookwaren, want een echte roker betaalt toch de prijs die eraan verbonden is.
Niet omdat mijn pa aan longkanker gestorven is.
Niet omdat ik niet meer mocht roken van de arts, alhoewel hij mij toch aanraadde om te stoppen.

Ik wilde nu eens tonen dat ik ook koppig kan zijn en NEEN zeggen.(zonder hulpmiddeltjes)
Ondertussen ben ik 5 weken rookvrij en ik moet bekennen als ik in mijn buurt een sigaret ruik dat het zéér lekker ruikt.
Tot er iemand die net gerookt heeft mij aanspreekt en er een echt stinkende walm uit zijn mond komt.
Echt......stonk ik ook zo vroeger! Wat moeten de niet-rokers onder mijn vrienden wel niet van mij gedacht hebben?
Een toffe leuke vent, maar als die zijn bek opentrekt...


Ik heb altijd graag gerookt, hoe stom het ook klinkt.
Een jeugdzonde die mij bijna 40 jaar heeft achtervolgd en die ik nu wil afschudden.
Soms heb ik het nog moeilijk, maar dan denk ik aan de volgende vakantie die ik bijeengespaard heb met het geld dat ik nu iedere week opzij leg.
Mijn auto ruikt terug fris en ik hoef geen geurboompjes meer om de reuk te verdrijven.
Mijn kledij ruikt langer lekker, en ik heb geen kans meer om gaten in mijn T-shirts te branden.

Het klinkt allemaal mooi om rookvrij door het leven te gaan, en ik ben er ook nog niet helemaal.
Maar als IK het kan kunnen jullie het zeker ook.
Hopelijk biedt mijn getuigenis enige steun voor iemand die er ook eindelijk komaf wil mee maken.
Samen kunnen we het.
Hou vol en steun elkaar.

Groetjes en .......tot ergens op reis met het leuke extraatje die anders opging in rook.