Mijn voornaamste motivatie was dat ik me niet langer slaaf wou voelen van de sigaretten. Ik ben tot het besef gekomen dat roken voor mij een verplichting was geworden, ook al had ik er helemaal geen zin meer in. Het besef dat ik tot op dat niveau verslaafd kon zijn was voor mij een ondraaglijke gedachte. Daarnaast wist ik dat tabak en gezondheid niet samen gaan en dat het hoog tijd was om te stoppen, als ik later geen problemen wilde krijgen.

Daarom heb ik Tabakstop gebeld. Ik kon het onmiddellijk erg goed vinden met de tabakoloog die ik aan de lijn kreeg. Zelfs al hadden we elkaar nooit gezien, toch was hij zo goed als een vriend voor mij. De gesprekken gingen over veel meer dan alleen maar tabak. Hij leerde me de mogelijkheden om aan mezelf te werken, gaf raad over van alles. Op die manier heb ik misschien beter kunnen begrijpen wat de sigaret werkelijk voor mij deed. De sigaret is onze beste vriend, want ze helpt ons bij moeilijke momenten. Terwijl ze in feite tot niets dient. Dat besef je pas achteraf. Als ik nu een probleem heb op mijn werk of in mijn relatie, heb ik die valse steun niet meer nodig. Problemen pak ik nu anders aan: ik ga een tijdje buiten staan, ik wandel, ik bel een vriend om erover te kunnen praten.

Van bij het begin heb ik er een erezaak van gemaakt om de moeilijke momenten niet uit de weg te gaan: op restaurant, wanneer je gaat eten bij vrienden, bij een koffie na het werk, op een feest ... Ik wist goed genoeg dat ik er heel de tijd mee ging geconfronteerd worden.
Thuis compenseer ik een beetje door wat meer te eten. Ik heb een paar kilootjes meer aanvaard omdat het stoppen met roken de moeite waard was. In afwachting van de kracht die ik nodig heb voor een zelf opgelegd dieet, wandel ik veel. Ik probeer met de fiets naar het werk te gaan. Het is trouwens heel plezierig om in de stad te fietsen, je voelt je volledig vrij! Ook dat is plezier.